Het wonder van verwondering

Febrauari 2013, Bahariya Oase, Egypte

Inmiddels woon ik al weer meer dan een jaar met mijn man en onze dochter in een klein oasedorp in de grote zandbak van de Egyptische Sahara. De eerste maanden nadat ik hier aankwam keek ik vooral met verbazing en verwondering om me heen. Ondertussen grijp ik niet meer zo snel naar mijn fototoestel als er een man met volgeladen tassen met gras op zijn ezel voorbij komt, er een motor voorbij komt met wel 10 kinderen erop of een jeep met 6 koeien achterop geladen. Ik heb er ondertussen zoveel gezien, het is ‘gewoon’ geworden. Ik wist niet dat ik in relatief zo’n korte tijd zou kunnen wennen aan een cultuur die zo verschillend is met die in Nederland. Het besef dat de grote verwondering minder is geworden, stemt me enerzijds wat treurig. Want hoe mooi is het om de wereld vol verwondering te ervaren en niets als vanzelfsprekend te nemen. Deze verwondering is geloof ik ook de reden waarom ik zo graag reis. Door het ervaren van een totaal andere cultuur en wereldbeeld, verandert ook m’n innerlijke wereld en zo ontstaat er, mijns inziens, nieuwe ruimte om je te ontwikkelen en vragen te stellen bij het leven. 

Zo ervaar ik van de ene kant een lichte teleurstelling als ik me besef dat de dingen waar ik mij in eerste instantie zo over verwonderde nu gewoon zijn geworden. Van de andere kant realiseer ik me hierdoor ook dat ik me deze in eerste instantie zo vreemde cultuur ergens eigen heb gemaakt. Dat ze haast ongemerkt in me is gekropen en me veranderd heeft. En dat ik me hier thuis ben gaan voelen en dat het ongewone normaal is geworden. In die zin geeft de verminderde verwondering ook een voldoening omdat ik hier geen buitenstaander meer ben maar hier op mijn plek ben en me heb verbonden met deze wereld. 

‘Het geluid van stilte’

Waar ik me hopelijk altijd over zal blijven verwonderen en wat ik tot nu toe nog nooit als vanzelfsprekend heb ervaren is de ongelofelijke schoonheid, magie, uitgestrektheid en stilte in de woestijn. 

Elke keer als we met een tocht door de westelijke woestijn trekken, raakt zij mij weer diep. Woorden schieten te kort. Het is alsof de stilte door elke porie naar binnen dringt en alles overneemt. Ook stress, verlangens, afkeer en gedachten vertragen en vervagen als vanzelfsprekend. Het enige waarmee ik het kan vergelijken zijn de sporadische momenten waarin ik deze staat bereik tijdens meditatie. Een paar weken geleden vroeg ik mijn man of hij een mooie titel wist voor in de aankondiging van onze volgende reis in het voorjaar. Hij antwoordde in het Arabisch en toen ik zei het woord niet te kennen, vroeg mij hoe wij in Nederland het ‘geluid van stilte’ noemen…

Ik heb hier een tijd over nagedacht maar geloof niet dat wij hier een naam voor hebben. Ik kwam niet verder dan oorverdovende stilte, oneindige stilte of magische stilte. Maar al deze benamingen kunnen niet tippen aan het wonderlijke geluid wat je hoort als je midden in de woestijn staat en omhuld wordt door stilte. Hebben wij hier misschien geen woorden voor omdat we het geluid van stilte in Nederland nauwelijks meer ervaren? We hebben geen kilometers grote uitgestrekte woestijn die 90 % van het land beslaat. En hoe vaak nemen we de tijd om echt even helemaal stil te zijn en even stil te staan tussen het maken van afspraken en het rennen van hot naar her? Ik geloof dat je omgeving, de natuur, de mensen om je heen en de woorden die je spreekt, je beïnvloeden in je persoonlijkheid en de manier waarop je in het leven staat. 

De vraag die me bezig houd is: hoe en in welke mate bepaalt de woestijn met haar geheime kwaliteiten ook de persoonlijkheid van de mensen die hier leven en die haar bezoeken? 

Een eenduidig antwoord is er niet op deze vraag, maar als ik voor mezelf spreek kan ik zeggen dat ze steeds weer een wonderbaarlijke invloed op mij heeft en dat ze me brengt wat ik nodig heb. Misschien is dat wel dat ik gewoon kan en mag zijn in deze overweldigende, steunende, uitdagende en alles in zich dragende magische stilte. Ik ben dan ook dankbaar dat ik er getuige van kan zijn hoe ze veel van onze gasten dichter bij hun eigen innerlijke stilte en hierdoor ook verwondering brengt. Deze staat van zijn is een ideale bedding voor de acceptatie van jezelf en het leven zoals het zich aan jou toont. Zo ontstaat ruimte voor een nieuwe blik op onszelf en deze wonderlijke wereld. 

Heb je interesse om zelf een keer je te verwonderen en het ‘geluid van stilte’ van de Sahara te horen, kom dan mee op een van onze fantastische woestijnreizen.